شرکت گاز استان قم

قطره ای از دریای علم امام (ع)

بدون تردید، علوم حضرات معصومین علیهم السلام اکتسابى نیست و آنچه از ذهن شفاف و نورانى آن بزرگواران انعکاس مى‏یابد، اشعه‏هایى از انوار الهى است که از پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله تا معصوم ‏چهاردهم امام زمان(عج) نسلى بعد از نسل، به یادگار مانده و زمینیان را بهره‏مند ساخته است. اگر غیر از این بود، مى‏بایست علوم آنها مقطعى و زودگذر باشد و جز در عصر خویش، کاربردى آن هم در همه ‏زمینه‏ها، بدون کمترین تخلف نداشته باشد و در برخورد با شخصیت‏هاى علمى هم عصر خود و عالمان قرون بعد، منفعل گردد. جستجوى مفصل این نکته را به عهده خوانندگان محترم گذاشته و تنها مناظره زیر را که به علم پزشکى امام صادق علیه السلام اشاره‏ دارد. نقل به مضمون مى‏کنیم. روزى امام صادق علیه السلام به مجلس منصور دوانیقى وارد شد. طبیب هندى ‏کنار خلیفه نشسته بود. او کتاب‎هایى که در موضوع «علم طب‏» نگاشته شده بود را براى خلیفه مى‏خواند تا ضمن سرگرم ساختن او بر معلومات خلیفه بیفزاید. امام صادق علیه السلام در گوشه‏ى مجلس نشست. بارانى از هیبت و ابهت از چهره حضرت مى‏بارید. مدتى گذشت. هنگامى که طبیب از خواندن کتاب‎ها فارغ شد، نگاه‏اش به امام صادق علیه السلام دوخته شد. لحظاتى مشغول‏ تماشاى سیماى حضرت شد. ابهت و صلابت امام تنش را لرزاند. نگاه‏اش‏ را به سوى خلیفه برگرداند و با این سؤال سکوت را شکست:
– این مرد کیست؟
– او عالم آل محمد(صلی الله علیه و آله) است.
– آیا میل دارد از اندوخته‏هاى علمى من بهره‏مند گردد؟
– نگاه خلیفه روى امام قرار گرفت. قبل از این که چیزى بگوید،امام لب به سخن گشود:

– طبیب که از پاسخ امام شگفتش زده بود، پرسید:
– چرا؟
-چون بهتر از آنچه تو دارى، در اختیار دارم.
– چه چیز در اختیار دارى؟
– گرمى را با سردى معالجه مى‏کنم و سردى را با گرمى، رطوبت را با خشکى درمان مى‏کنم و خشکى را با رطوبت و آنچه را که
پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) فرموده به کار مى‏بندم و نتیجه کار را به خداوند وامى‏گذارم.
سپس به سخن جدش رسول الله اشاره کرده، افزود: «معده خانه ‏هر بیمارى و پرهیز، سر هر درمان است.»
طبیب هندى براى این که سخنان امام را سبک جلوه دهد، پرسید:
– مگر طب غیر از این‏ها است که گفتى؟!
-امام فرمود:
– گمان مى‏کنى من هم مثل تو ، این‏ها را از کتاب‎هاى طبى آموخته‏ام؟!

– حتما، غیر از این، راهى براى فراگیرى علم طب وجود ندارد.

– نه، به خدا سوگند، جز از خداوند، از دیگرى نیاموخته‏ام. اکنون ‏بگو کدام یک از من و تو در علم طب داناتریم؟

– کار من طبابت است و حتما در طب از شما عالم‏ترم.

– پس لطفا به سوال‎هایم پاسخ گویید.
-بپرسید.

– چرا سر آدمى یک پارچه نیست و از قطعات مختلف به وجود آمده ‏است؟

-چرا پیشانى مانند سر انسان از مو پوشیده نیست؟

– چرا بر روى پیشانى خطوط مختلفى نقش بسته است؟

-چرا ابروها در بالاى دیدگان انسان قرار گرفته است؟

– چرا چشم‎هاى انسان به شکل لوزى ساخته شده است؟

– چرا بینى میان دو چشم قرار گرفته است؟

– چرا سوراخ‎هاى بینى در زیر آن خلق شده است؟

– چرا لب فوقانى و سبیل در قسمت ‏بالاى دهان آفریده شده است؟

– چرا دندان‎هاى جلو، تیز و دندان‎هاى آسیاب، پهن و دندان‎هاى ‏انیاب (نیش)، دراز آفریده شده است؟

– چرا کف دست و پا، مو ندارد؟

– چرا مرد ریش دارد ولى زن فاقد ریش است؟

– چرا ناخن و موهاى سر انسان روح ندارند؟

– چرا قلب، صنوبرى شکل آفریده شده است؟

– چرا ریه در دو قسمت آفریده شده و در جاى خود متحرک است؟

– چرا کلیه‏ها مانند لوبیا خلق شده‏اند؟

– چرا کاسه زانوها رو به جلو قرار دارد؟

– چرا میان کف پا، گود است و با زمین تماس ندارد؟

اى طبیب هندى! ولى من به فضل خداوند، به حکمت و پاسخ این ‏سوال‎ها آگاه‏ام.

طبیب که چاره‏اى جز تسلیم شدن نداشت، گفت:

– پاسخ‎ها را بگویید تا بهره‏مند گردم.

آن‏گاه امام به ترتیب به یکایک سوال‎هاى مطرح شده، چنین پاسخ‏ گفتند:

– به این جهت ‏سر از قطعات مختلف تشکیل شده و شکاف‎هایى برایش ‏قرار داده شده است تا صداع (سردرد) آن را نیازارد. – خداوند مو را بالاى سر رویانده تا به وسیله آن روغن لازم به ‏مغز برسد و بخار مغز از طریق موها خارج شود. همین طور، پوششى ‏براى سرما و گرما باشد. ولى در پیشانى مو نیافریده تا چشم‏ها مزاحمى نداشته باشند و بتوانند به راحتى نور بگیرند. – ابروها را بالاى چشم قرار داد تا به اندازه کافى به چشم‏ها نور برسد و نیز از رسیدن نور زیاد جلوگیرى کند. چون زیادى نور، چشم‏ را آزار داده و زمینه معیوب شدن آن را فراهم مى‏سازد.چشم‏ها به شکل لوزى آفریده شده تا داروهایى که با سرمه ‏استعمال مى‏شود، به آسانى وارد چشم شده، چرک و مرض به آسانى از آن به وسیله اشک خارج شود. – به این جهت ‏بینى را میان دو چشم قرار داده است که بینى نور را به دو قسمت مساوى تقسیم مى‏کند تا نور به طور اعتدال به ‏چشم‏ها برسد. – سوراخ‎هاى بینى را در پایین آن آفریده تا چرک‏هاى انباشته شده‏ در مغز از این سوراخ‎ها بیرون شده و بوهاى معطر که به وسیله هوا متصاعد مى‏گردد،
از آن، بالا رود.- لب و سبیل را به این جهت روى دهان قرار داده است تا از ورود کثافات دماغ به داخل دهان جلوگیرى کند. و نیز مانع آلوده شدن ‏خوراکى‏ها گردد. – دندان‎هاى جلو را تیزتر آفریده تا غذا را قطعه قطعه سازند.- دندان‎هاى آسیاب را پهن خلق کرده تا غذا به‏ وسیله آنها کوبیده و نرم گردند. دندان‎هاى انیاب را درازتر آفریده تا میان دندان‎هاى ‏آسیاب و دندان‎هاى پیشین،چون ستونى استوار باشند- کف دست و پاها مو ندارند تا بتوانیم اشیاء را به ‏وسیله آنها لمس نموده، از قوه لامسه به اندازه کافى استفاده نماییم.
– براى مرد ریش قرار داده تا به پوشاندن صورت محتاج نباشد و نیز از زن بازشناخته گردد.

– به مو و ناخن‏هاى تن انسان روح نداده تا چیدن و بریدن آنها دردآور و ناراحت کننده نباشد.

– قلب، صنوبرى شکل آفریده شده است تا هنگام آویختگى، نوک‏ باریکش وارد ریه شده و از نسیم آن خنک گردد و نیز مغز سر از حرارت آن آسیب نبیند.

– ریه را در دو قسمت آفریده تا قلب میان فشارهاى آن دو (هنگام ‏باز و بسته شدن) داخل شده و هوا بگیرد.

– کلیه‏ها مانند لوبیا ساخته شده‏اند، براى این که «منى‏» از کلیه‏ها قطره قطره به سمت مثانه مى‏چکد. اگر کلیه‏ها کروى و یا به ‏شکل چهارگوش بودند،

قطرات منى که همواره در حال انبساط و انقباضند، به یکدیگر برخورد کرده و در نتیجه هنگام خروج، موجب‏ التذاذ نمى‏شدند.

– این که کاسه زانوها به سمت جلو قرار گرفته، به این جهت است‏ که انسان رو به جلو حرکت مى‏کند. سنگینى بدن انسان رو به جلو است.

وقتى زانوها به عقب خم شوند، تعادل انسان حفظ شده، راه‏ رفتن و حرکات انسان ناموزون و لرزان نمى‏شود.

– این که کف پاها را گود و قوسى‏مانند، خلق کرده به این جهت است‏ که تمام کف ‏پاها با زمین تماس پیدا نکند. زیرا اگر تمام کف پاها به زمین تماس پیدا کند،

پا، چشم و اعصاب صدمه مى‏بینند.

طبیب که تاکنون سکوت کرده و به سخنان امام گوش مى‏داد، با تعجب ‏پرسید:

– این‏ها را از کجا مى‏دانى؟!

– از پدرانم فراگرفته‏ام؛ پدرانم از رسول‏ خدا(صلی الله علیه و آله) آموخته‏اند؛ رسول ‏خدا از جبرئیل و جبرئیل از خداوند متعال فرا گرفته است.

طبیب هندى که چنین شخصیت علمى را در عمرش ندیده بود، به فکر فرو رفت. آنگاه در حالى که محو تماشاى سیماى امام بود، چنین لب ‏به سخن گشود:

– تصدیق مى‏کنم و شهادت مى‏دهم که جز خداى یگانه، خدایى نیست و محمد(ص) فرستاده اوست. به خدا سوگند، تاکنون کسى را در طب، عالم‏تر از تو ندیده‏ام.(۱)

————————پی نوشت—————————
۱- طب الصادق، تحقیق علامه عسکرى، ص ۲۱، به نقل از بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۴۷۸/ مناظرات علمى بین شیعه و سنى، ص ۹۸،
به نقل از طب‏الصادق، محمدعلى خلیلى، ص ۶۴.

نظریه حضرت امام جعفرصادق(علیه السلام)راجع به علل بعضی ازبیماریها

یکی از نظریه های امام جعفر صادق (علیه السلام) که نبوغ علمی او را به ثبوت می رساند نظریه ایست که راجع به انتقال بیماری بوسیله بعضی از نورها داده است . امام جعفر صادق (علیه السلام) گفت روشنائی هائی هست که اگر از یک بیمار بر یک شخص سالم بتابد ممکن است که آن شخص سالم را بیمار کند . باید توجه کرد که صحبت از هوا یا انتقال میکروب ( که در نیمه اول قرن دوم هجری از آن بی اطلاع بودند ) نیست . بلکه صحبت از روشنائی است آنهم نه تمام روشنائی ها بلکه بعضی از انوار که اگر از شخص بیمار ، به شخص سالم بتابد ممکن است که وی را بیمار کند . این نظریه را علمای زیست شناسی و پزشکی از خرافات می دانستند چون آنها عقیده داشتند که عامل انتقال بیماری از یک فرد بیمار به یک فرد سالم ، میکروب است یا ویروس خواه وسیله انتقال بیماری حشرات باشند یا آب یا هوا یا تماس مستقیم دو فرد بیمار و سالم .قبل از این که بوجود میکروب و ویروس پی ببرند وسیله انتقال بیماری ها را بوها میدانستند و تمام اقداماتی که در قدیم برای جلوگیری از سرایت امراض میشد بر اساس جلوگیری از بوها بود تا این که بوی بیماری واگیر از یک بیمار به یک سالم نرسد و او را بیمار ننماید .در هیچ دوره ، هیچکس نگفت که بعضی از روشنائی ها اگر از بیمار بر سالم بتابد او را بیمار می نماید و این گفته از جغفر صادق است .
گفتیم که جامعه دانشمندان این نظریه را در عداد خرافات بشمار می آوردند تا این که تحقیقات علمی جدید ثابت کرد که این نظریه ، حقیقت دارد و بعضی از انوار ، اگر از بیمار بسوی سالم برود و او را بیمار می کند و اولین مرتبه در اتحاد جماهیر شوروی به این واقعیت پی بردند . در شهر نوو-وو-وسیبیرسک واقع در شوروی که یکی از مراکز بزرگ تحقیقات پزشکی و شیمیائی و زیست شناسی شوروی می باشد بطور علمی و غیر قابل تردید ثابت شد که اولاُ از سلولهای بیمار ، اشعه ساطع میشود و ثانیاً نوعی از اشعه که از سلولهای بیمار ساطع میشود هر گاه بر سلول های سالم بتابد آنها را بیمار خواهد کرد. بدون اینکه کوچکترین تماس بین سلول های بیمار و سلولهای سالم وجود داشته باشد و بی آنکه از سلوهای بیمار میکروب یا ویروس به سلولهای سالم سرایت نمایند. طرز عمل دانشمندانی که در (نوو-وو-سیبیریسک )مشغول تحقیق بودند این شکل بود:
آنها دو دسته از سلولهای یک شکل ، از یک موجود زنده را (فی المثل سلولهای قلب یاکلیه یایکی ازماهیچه های بدن را) انتخاب می کردند و آنها را از هم جدا می نمودند و می دیدند که از آن سلولها ، چند نوع (فوتون) ساطع میشود و گفتیم که یک ذره از نور را به اسم فوتون می خوانند و امروز توانائی علم برای مشاهده و تحقیق در اشعه آن قدر زیاد شده که میتواند حتی یک فوتون را مورد تحقیق قرار بدهد. دانشمندان سلول های دسته دوم را که سالم بودند در دو محفظه قرار دادند جاندار را انتخاب نمودند و در دو قسمت جداگانه قرار دادند یکدسته از آنها را بیمار نمودند تا اینکه مشاهده کنند که آیا در حال بیماری هم از سلولها اشعه ساطع میشود یا نه ؟ و مشاهده کردند۰ که در حال بیماری نیز از سلولها فرتون ساطع میشود. دانشمندان سلولهای دسته دوم را که سالم بودند ، در دو محفظه قرار دادند که یک محفظه از کوارتز بود و محفظه دیگر از شیشه . کوارتز این خاصیت را دارد که هیچ نوع فوتون یعنی هیچ نوع اشعه از آن عبور نمیکند غیر از اشعه ماورای بنفش . شیشه معمولی این خاصیت را دارد که هر نوع فوتون یعنی هر نوع اشعه از آن عبور می کند غیر از اشعه ماورای بنفش . بعد از مدت چندین ساعت که سلول های سالم ، در دو محفظه کوارتزی و شیشه ای در معرض اشعه سلولهای بیمار قرار گرفتند ، مشاهده شد که آن قسمت از سلولهای سالم که در محفظه کوارتزی بودند بیمار شدند. اما قسمتی از سلولهای سالم که در محفظه شیشه ای بودند بیمار نگردیدند کوارتز چون هیچ نوع اشعه، غیر از اشعه ماورای بنفش را عبور نمی داد سبب میشد که اشعه ماورای بنفش به سلولهای سالم برسد و در نتیجه آنها بیمار میشدند .اما شیشه همه نوع اشعه را عبور میداد غیر از اشعه ماورای بنفش را و چون آن اشعه به سلولهای سالم نمی تابید آنها سلامت خود را حفظ می کردند و بیمار نمی شدند .
باید دانست که تمام اشعه که بسلول های سالم می تابید از سلول های بیمار ساطع می شد اما سلولهای سالم که در محفظه شیشه ای بودند چون در معرض تابش اشعه ماورای بنفش (ساطع از سلولهای بیمار ) قرار نمی گرفتند ، لذا سالم می ماندند این آزمایش با بیماریهای گوناگون و سلولهای متشابه یا متفاوت در مدت بیست سال پنج هزار بار تکرار شد برای این که دانشمندان مرکز تحقیقاتی ( نوو -وو -سیبیرسک ) نمی خواستند که کوچکترین تردید در نتیجه آزمایش وجود داشته باشد .در هر پنج هزار آزمایش نتیجه کلی یکی بود و آن اینکه سلولهای بیمار انواع اشعه را ساطع میکنند از جمله اشعه ماورای بنفش را ، دیگر اینکه هر گاه سلولهای سالم در معرض اشعه ماورای بنفشی که از سلولهای بیمار ساطع میشود (نه اشعه ماورای بنفش دیگر) قرار بگیرند بیمار میشوند و دیگر این که بیماری آنها ، همان بیماری سلولهای مریض می باشد در تمام این آزمایش ها که مدت بیست سال طول کشید ، بین سلولهای سالم و سلولهای بیمار ، هیچ نوع مجاورت و رابطه وجود نداشت تا اینکه تصور شود که ویروس یا میکروب از یک دسته به دسته دیگر سرایت می کند و بر دانشمندان بعد از پنج هزار آزمایش محقق شد که عامل ایجاد بیماری ، در سلولهای سالم اشعه ماورای بنفش است که از سلولهای بیمار ساطع میشود و به آنها می تابد . اگر جلوی تابش اشعه ماورای بنفش را از طرف سلولهای بیمار بگیرند. سلولهای سالم بیمار نمی شوند و یکی از خواص آنتی بیوتیکها ( داروهای قاتل میکروب و ویروس ) این است که از شدت ساطع شدن اشعه ماورای بنفش بیمار میکاهد تا اینکه پخش آن اشعه از طرف آن سلولها بدرجه ای میرسد که دیگر زیان بخش نمی باشد .از آزمایش هائی که دانشمندان شوروی کدرند این نتیجه بدست می آید که هر یک از سلولهای بدن ما مانند یک فرستنده و گیرنده است که اشعه ساطع می کند و هم تحت تاثیر اشعه قرار می گیرد و آنها را ضیط می نماید و اگر اشعه ای که ضبط میکند از نوع ماورای بنفش باشد و از یک سلول بیمار ساطع شود سلول سالم که آن را دریافت می نماید بیمار خواهد شد . ما اگر سلولی که اشعه ماورای بنفش را ساطع می نماید بیمار نباشد آن اشعه سبب بیماری سلولهای سالم نمی شود .در آزمایش های متعدد که دانشمندان کردند این نکته هم بثبوت رسید که هر گاه یک دسته از سلولهای سالم ، بر اثر ( توکسین ) بیمار بشوند و اشعه ماورای بنفش ساطع کنند اشعه آنها ، سلولهای سالم را که هیچگونه تماس با آنها ندارد بیمار میکند .توکسین عبارت است از زهری که بعضی از موجوداتی که در بدن ما هستند تولید می کنند و عمل آنها از لحاظ بیمار کردن سلولهای بدن با عمل میکرب ها و ویروس ها تفاوت دارد . و یکی از چیزهائی که بخصوص بعد از نیمه عمر کمک به تولید توکسین در بدن می نماید خوردن اغذیه زیاد و مقوی است .

محتاج به تفصیل نیست که این واقعیت علمی که پنج هزار آزمایش در مدت بیست سال آن را به ثبوت رسانیده یک عرضه جدید در مقابل نیست شناسان و پزشکان ، برای معالجه بیماری ها می گشاید .
آنهم بدو ترتیب اول اینکه بعد از بروز بیماری در عده ای از سلولهای بدن ( فی المثل چون بیماری سرطان ) مانع از تابش اشعه ماورای بنفش از طرف سلولهای بیمار بسوی سلولهای سالم بشوند و در نتیجه مانع از توسعه بیماری گردند .
روش دوم پیشگیری می باشد یعنی نگذارند که سلولها بیمار گردند تا اینکه با ساطع کردن اشعه ماورای بنفش سلولهای سالم را بیمار کنند .
قاعده کلی این است که در هر دوره که یک روش جدید مداوا کشف میشود ، امیدواری زیاد بر محور آن روش تداوی بوجود می آید و تصور می کنند که تمام امراض را می توان با آن روش مداوا کرد .
اینک که علوم امروزی ثابت میکند که نظریه حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) مشعر بر این که بعضی از روشنائی ها ، سبب بروز بیماری می شود صحت دارد آیا می توان فرض کرد بیماری های ساری که ناگهان در یک نقطه بروز می نماید ناشی از نور می باشد ؟
چون نور ماورای بنفش بعد از اینکه از سلولهای بیمار ساطع گردید به اطراف پراکنده میشود و آیا بهمین علت است که گاهی در منطقه ای که حتی تصور نمی توان کرد در آنجا یک مرض ساری بوجود بیاید ناگهان، بکنفر مبتلا به بیماری وبا میشود .
محققین شوروی و آمریکا که راجع به سرایت بیماری از سلول بیمار به سلول سالم توسط نور ماورای بنفش تحقیق کرده اند هنوز نتوانسته اند بفهمند که نحوه سرایت بیماری چگونه است . آنها یقین دارند نور ماورای بنفش که از سلول بیمار به سلول سالم می تابد سبب بیماری سلول سالم میشود . ولی نمی دانند که چگونه تابش آن نور ، در سلول سالم تولید بیماری می نماید و تا این موضوع روشن نشود نمی توان قبول کرد که بروز یک بیماری ساری و ناگهانی ، در منطقه ای که تصور بروز آن نمی رود ناشی از تابش نور ماورای بنفش است. چون صحبت از سرایت بیماری توسط نور ماروای بنفش است و هنوز علم نمی داند که چگونه نور ماورای بنفش که از یک سلول بیمار به یک سلول سالم می تابد آن را بیمار میکند باید بگوئیم که هنوز علم از یک قسمت از نحوه عمل ویروس در سلول سالم که سبب بیماری آن سلول میشود بدون اطلاع است .علم میداند که ویروس در سلول جا می گیرد و با سرعت رو به ازدیاد می گذارد و داروئی که به بیمار داده میشود ، کمک به نابودی ویروس می کند ، معهذا در این قسمت هم چیزهائی بر علم پنهان است .چون علم هنوز نه سلول را بخوبی شناخته نه ویروس را و هنوز علم نمی داند که سلول های بدن چگونه پیر میشوند و اگر میدانست جلوی پیری را می گرفت

حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام)راجع به نور ستارگان چه گفت ؟

نظریه امام صادق علیه السلام در باره نور